Dag 3 Lima naar Piscu

Dwars door de stad, duurde het toch zeker een uur om uit Lima te komen, richting park van de Liefde. Groots beeld van 2 verliede personen " boven" op elkaar, klaar om de daad te doen.... liet niets te wensen over. Verder was het een soort mini replica van het park van Gaudi in Barcelona. Vooral het uitzicht op de oceaan was erg mooi. Toch gek dat je zo dicht aan een oceaan zit (het is allemaal water, maar zee klinkt toch anders dan oceaan!) Ik zou graag een foto laten zien, maar het lukt me (nog niet) de foto's van mijn camera naar deze IPad te uploaden. Kan wel, zou moeten kunnen, maar lukt met niet

Toen op weg naar een archeologische opgraving. Een stoffige zandboel was het daar, maar wat wil je met woestijngrond. Echter deze woestijn is van dat bruine zand dat je bij ons ook hebt, zandgrond zand, niet dat mooie goudgele zand van woestijns uit films. Stoffige boel dus. Heel lang hebben de Peruanen niets gegeven om hun historie en de schatten die er in de grond zitten van vele culturen, waar de Ina's de bekendste van zijn. Op deze opgravings plek waren voor een deel gewoon huizen gebouwd en was er een dorp ontstaan. Nu echter er meer historisch besef komt (mede doordat Peru zich economisch beter ontwikkeld en er dus geld is) worden de bodemschatten beter bewaard en bewaakt. Zo erg zelfs dat toen wij een pad rondom een tempel wilden nemen en rechtsom wilden gaan, we door een fanatiek bewakertje werden gesommeerd linksom te gaan. Nou kun je denken so what?  Maar hij droeg wel een gevaarlijk uitziend pistool, .... oké linksom dus.

De weg op: de Pan Amerika als ik de gids goed heb verstaan. Een verbindings weg dwars door Peru van Noord naar Zuid. Maar ook onderdeel van de grote Pan Amerika die het noordelijkste puntje van Alaska verbind met het zuidelijkste puntje van Argentinië.

Vervolgens met de bus naar ons eetadres (ook ergens in de woestijn) en toen door naar Piscu. Een stad die erg in het nieuws was omdat in 2010 hier de aardbeving er voor zorgde dat zo ongeveer de hele stad was weggevaagd, behalve de kathedraal, die staat nog steeds overeind. Weliswaar beschadigd, maar hij staat nog. Foto's op mijn SDkaart.

Ons hotel is dus ook helemaal nieuw opgebouwd, maar net als in het vorige hotel: geen lift. En ik heb het geluk in beide hotels op de 3e etage te zitten. Gelukkig zijn er "boys" die onze koffers schouwen, 21 kg. Schoon aan de haak, fluitend naar boven alsof het niks is. Effin die trappen lopen is natuurlijk niet erg voor mijn conditie, maar toch!